Eski

Eski

Eski utanmalarımız da kalmadı
Ad utanç bakış utanç ses utanç
Örgüleri bileklerimize dolanan
Almaz aldırmaz mı yakarışımıza
Giden bakışlarımızla sararırdı da
Kalandaki hazan rengi nedendir bilmem


Eski yutkunmalarımız da kalmadı
Kim silecek avuçlarımızdaki yazıyı
Nedir bu gözlerimizde tepinen karartı
Bakış mı kirlendi yoksa baktığımız mı
Bir yarasa kadar sever olduk geceyi
Eski suskunluklarımız da kalmadı
Bizi sağır eden kendi avazımızken
Dilimizdeki kimliksiz ağıt susar mı bilmem

Bildiğimiz bir şey varsa eğer o da
Geldiğimiz gördüğümüz sevdiğimizdir



Bekir Kale Ahıskalı
İyi ki Olacaksın-72