Keşke Yafes Yüzme Bilmeseydi

Keşke yafes yüzme bilmeseydi... 

İnsanlar büyüdükçe günahları da büyür 

Büyüdükçe insan, masumluğu küçülür 

Her insanın dilenmişliği vardır 

Yüreğimizde saf tutan dilenciliğimizle 

Saklanıyoruz gözlerimizin arkasına 

Ne dilenmedik ki bizler 

Çocukken ilgi, harçlık 

Mekteplerde bilgi dilendik 

Ergenlikte erkekliği, aşkı 

Yorulduğumuzda dinlenmeyi 

Uykulara doyunca sabahları dilendik 

Berdel yaşayan bir tabuttu 

Töre içlerinde taptıkları puttu, 

Kara gözlü bedeviyi bekliyordu Kıptî bir kadın 

Üzeri hiçbir zaman dolmamış bir sofrayı kaldırıp 

Yamalı bir kumaş serip yerine 

Yırtık çoraplarını çıkarıp 

Bedenini serecekti üzerine 

Kilit vurup dudaklarına 

Vazifesini yapacaktı erine 

Alnına silah dayanmış serçe kadar çaresizdi 

Vursalar iki damla kan akacaktı oysa 

Kılcal damarlarından Nil akamazdı ki 

Bardağa ilk düşen damla kadar şaşkındı 

Dört nala koşmayan, kişnemeyen ölü atlar gibi 

Yere serilip yatacaktı bir süre 

Bir çocuk görürsünüz 

Saçları çırılçıplaktır 

Dişlerinden süt akar bu zenci çocuğun 

Teni hurma renginden biraz daha aktır 

Sonra Küçük Asya'dan gelen 

Beyaz tenli bir adam gelir yanına 

Dört eşiyle 

Altın dişiyle 

Böbürlenerek yürüyüşüyle 

İçte isyankâr, dilde tevbekâr 

Bastıramadığı iç isyanlarıyla 

Bir asiydi Hicaz'lı 

Evinde aç, açık çocukları vardı 

Gururunu çğneyip 

Bir kez daha el açıp 

Ağlayarak yalvardı 

Bugün de bir ekmek parası çok görüldü 

El açtı diye aşağılandı, hor görüldü 

Küfrü bağırarak 

Sevgiyi fısıldayarak söyleyenlerin mahkemesinden 

Kimse bir af çıkmasını beklememeliydi 

Çaresiz bir babanım idam fermanı 

Sofra başında verilmeliydi 

İki kaşının arasına çöreklenen şeyle 

Düşlerini sıktı Kıpti kadın 

Sonra odasına kapandı 

Burası Hicaz'dı 

Ümmetin zenginlerinin geldiği yerdi 

Nasıl olsa fukaranın hakkı unutulmuştu 

Peygamber çoktan ölmüştü 

Ömer yoktu, Ali'de yoktu 

Fukaralık cezasını tamamlayınca 

Yalnızlık hakkını da çekecekti 

Yaşamanın sezonu bitecek 

Ölmek vakti de gelecekti Hicaz Dilencisi'nin 

O'da Yafes gibi 

Hem ümmetti, hem evlattı 

Ağzıyla yiyenler görmüştü 

Gözleriyle yiyenlerin yanında çok masumdular 

Gözleri doldu Hicaz Dilenci'sinin 

Gözlerinde tufanlar koparacakken 

Yafes'i düşündü birden 

"Keşke Yafes yüzme bilmeseydi" dedi.* 

Bekir Kale Ahıskalı 

2010 

Küçük Asya: Latince kaynaklarda Anadolu'ya verilen ad 

Yafes: Nuh Peygamberin evladıdır. Rivayet odur ki: Nuh Peygamber oğlu Yafes'e tufan 

kopacağını gemiye binmesini söylediğinde "tufan kopsa ne olur ben yüzme biliyorum" 

diyerek gemiye binmemiş ve tufanda boğulmuştur.