Ahıska Aması Lucifer

Ahıska Âması lucifer

Hikayeler birbirine benzer aslında 

İnsan önce beyazın kirini görür 

Oysa her renk aynı oranda kirlenir 

Aldatıla, yanıla böyle; 

Sevenin tutkusu artar da artar 

Sevecenliği azalırken gitgide 

Azrail'in ayak sesleri de olmasa 

Herşeyde suskunluk olur, her yer ıssızlaşır 

Okyanusa koşan nehirler gibi 

Aklar saçlara kırılmadan akarken 

Yerinden oynatılan bir kaya gibi 

Tüm ağırlığını kaybettiğini sanır insan 

Önce senin için birileri ihmal edilir 

Sonra sen ihmal edilirsin birileri için 

Bir sevgiliye isteyerek tutunmalı insan 

Asmayı ayakta tutan karaağaçla sıkıfıkılığıdır 

Yoksa desteksiz yetişen asmanın 

Yüzü yerden kalkmaz meyveleri köküne değer 

Hiçbir zaman doğrulamaz 

Kötü huylu deniz gibi istenmediği halde 

Toprağın eteklerine tutunursa eğer 

Ne toprak mutlu olur bu sarkıntılıktan 

Ne kayalar koynunda yosun besleyebilirler 

Babasının töresini yaşayan insan 

"Ötekidir" hayatın eskimeyen yanıyla 

Yaşamın sillesi bu 

Baba sillesine benzemez 

Ayak köküne kadar iner, ense köküne değil 

İnsan isterse eğer 

Üzerindeki paçavralarla da mutlu olabilir 

Ruhunun bekaretini tacizlerle bozdurmadan 

Bir aşığın dudağında inleyen ney 

Sazlıklarda yaşayan bir kamış olmayı özlerken 

Kaldırımlarına yabancı bir kadın ayağı basmış sokak 

Ne kaybeder ki bağlı olduğu caddeye olan sadakatinden 

Eşiği aşınır insanın, Cerme gibi sinelerinin üzerinde 

Tilil gibi bir ova beslerken 

Soğuk soğuk terler insan 

Kesikkaya'dan düşecekmiş gibi 

Yüreğinde başedilmez isyanlarla 

Tatlı suların balığı gibi çırpınır 

Sonra gönül çukuru 

Kuzu yatağı misali karın en son eridiği yerdir 

Bir buseyle değişir bütün mevsimleri 

Yalnız bir yele 

Bir de akan suya yazmalı kadının sözü 

Kadın iki kere 

Erkek bir kere hak eder ak giysileri 

Evlilik ölüme benzemese 

Erkeğe giderken de beyaz giyer mi kadın 

Uzun bir günün bilmem kaçıncı saatinde 

Kadınsı gevşemelere yer verip 

Nasıl bir suç işlediğini bilmeden 

Her buse ilahi bir yemek diye 

Bir sevda edinirken adı yalnızlık olan 

Mutluluk sağılırken iyidir bir erkek 

Saçlarını tutan yazmayı aradığında 

Kızlığından bir yontu kalmaz artık 

...ve doyurunca bir erkek tutkularını 

Korkusu kalmayacak söylediklerinden 

İlkyaz meltemleriyle sevişirken renk renk yıldızlar 

Bedeli ağır ödenmiş başkaldırısıyla 

Tuzlu bir dağa terk edilince insan 

Sıradağlar gibi olan kaşları öfkeden kızıla dönerce 

İşte o zaman 

Korkudan içindeki çocuğu düşürür insan 

Her şeyde bir suskunluk olur, her yer ıssızlaşır 

Azrail'in ayak sesleri de olmasa... 

Bak dinle! 

Yunus'ta sensin Mevlana'da 

Geçmiş geçmişte kaldı 

Avrupa'dan gelmez dedenin kişneyen at sesleri 

…ve bir Arap selam durmaz sana 

Yetimisin diye Osman'ın 

Bir elinde güneş diğerinde ay 

Etrafında dönmez Mevlana 

Yunus gezmez dağlarında 

Yeri de göğü de yaratan Mevla 

Rahmet yerden yağarken 

Gökyüzünden rahmet arama 

Başını önüne eğeceğin günler de gelir insanın 

Herkese, herşeye peki dercesine susacağı günler de 

Dinliyor musun? 

Yok belki de dinlemiyorsun 

Aşk bir bedene bürünmüş, aşık bir gevene dolanmış 

Kanattıkça her yerini 

Keyifle inliyor 

Böyle dursun bu gece 

Yıllar kaynaktan akarcasına geçedursun 

Ladas'ın bacakları da yetmez artık koşmaya 

Ne de olsa 

Taşı kırılmış musallaya uğrayan son yolcuyum ben 

Bekir Kale Ahıskalı 

Mart 2010 

Ahıska Üçlemesi-1 

////////