Ruhu Fahişeleşmiş bir bakire
Ruhu fahişeleşmiş bir bakire
Ezber bozan sözlerle dua etmeye çalışır
Secde ederken isyan eden adam
Kendi evine matemi düşmemiş ölüdür belki
Su yüzü görmemiş kornalarda kir varken
Ayaklarıyla kıyıyı döveceğine deniz
Son perdeden çıkan bir inilti tutturur
Martı ağlaşmaları havayı yalar birden
…ve sessizlikten bir parça daha kopar
Etekleri öpülürken bir mağrurun
Gözlerine kibir düşer
Bir an ayaklanır gururu
Bin kez yere düşer insanlığı
İçine bir güzelin silüeti düşmemiş ayna
Kasılmaktan çatlar
Bir gün gelir
Sen de
Ben de
O da
Dilenen de
Dillenen de
Dirhem veren de
Toprak kokmaya başlayınca
Gökleri ağlatmaya gücü yeten
Gözleri denize değmemiş kuruluktaki
Gönülleri de güldürür belki
Bekir Kale Ahıskalı
Mayıs 2010
///////////////////
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder